به نقل از «ایران اکونومیست»

چگونه خستگی مزمن را از خود دور کنیم؟

تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۷۲۶۴۸

حتما برای شما هم پیش آمده است که علی‌رغم چند روز استراحت در خانه و یا کمتر کار کردن، اما همچنان خسته‌ باشید؛ خستگی مزمن یا طولانی مدت در بسیاری از موارد ناشی از استرس، عدم خواب کافی، رژیم غذایی ضعیف و سایر عادات غلط در زندگی است.

به گزارش ایران اکونومیست، دلیل خستگی مزمن هرچه که باشد، می‌توان با خودمراقبتی و برداشتن گام‌های ساده در زندگی، آن را تسکین داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در صورتی که با رعایت این موارد، خستگی در شما تسکین نیابد، شاید برای تشخیص مشکلات پزشکی جدی‌تر، نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشید.

بنابر اعلام دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، ۸ اقدام مهم برای دور شدن از خستگی مزمن شامل موارد زیر است:

_ سالم غذا بخورید: یک راه خوب برای حفظ انرژی در طول روز، خوردن وعده‌های غذایی منظم و میان وعده‌های سالم، هر ۳ تا ۴ ساعت است. پس سراغ وعده‌های غذایی حجیم که از هم فاصله زیادی دارند، نروید.

_ حرکت کنید: در اینجا منظور، انجام حرکات ورزشی سنگین نیست، بلکه باید ورزش منظم داشته باشید. حتی یک پیاده‌روی ۱۵ دقیقه‌ای، می‌تواند باعث افزایش انرژی شود. با تمرینات سبک شروع کنید و به تدریج در طی هفته و ماه، ورزش‌های سنگین‌تر را به برنامه خود اضافه کنید تا زمانی که در هفته به ۲.۵ ساعت ورزش هوازی با شدت متوسط برسید.

_ وزن کم کنید: تحمل وزن اضافی، بدن شما را فرسوده کرده و احساس خستگی را در شما بیشتر می‌کند. وزن زیاد باعث فشار اضافی روی قلب می‌شود که خود عامل احساس خستگی است. بهترین راه برای کاهش وزن، انجام هرچه بیشتر تمرینات ورزشی است.

_ خوب بخوابید: هر روز به موقع به رختخواب بروید و صبح‌ها سر ساعت مشخص بیدار شوید. از چرت زدن‌های کوتاه و متناوب در طول روز پرهیز کنید. حداقل ۸ تا ۹ ساعت خواب شبانه داشته باشید. قبل از خواب، ورزش‌های سنگین نکنید و از وعده‌های سنگین غذا اجتناب کنید.

_ استرس را از خود دور کنید: استرس، انرژی زیادی صرف می‌کند؛ پس برای دور شدن از آن سراغ ورزش‌هایی مانند پیاده‌روی و یوگا بروید. گوش دادن به موسیقی یا خواندن کتاب و گذراندن اوقات در میان جمع، استرس را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

_ سراغ رفتار درمانی بروید: شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد صبحت درمانی یا درمان‌هایی مانند رفتار درمانی شناختی به مبارزه با خستگی ناشی از استرس، اضطراب و کاهش خلق و خو کمک می‌کند.

_ کافئین را قطع کنید: متخصصان توصیه می‌کنند که هرگز برای رفع خستگی سراغ کافئین نروید. کافئین در قهوه، چای، کولا و نوشیدنی‌های انرژی‌زا، برخی مسکن‌ها و داروهای گیاهی وجود دارد. سعی کنید به مدت یک ماه از کافئین دور باشید تا ببینید آیا هنوز احساس خستگی در شما وجود دارد یا نه. اگر با قطع مصرف کافئین دچار سردرد می‌شوید، مصرف آن را به تدریج کاهش دهید.

_ آب بیشتری بنوشید: کمبود آب می‌تواند مولد احساس خستگی باشد. زمانی که احساس خستگی می‌کنید، به جای نوشیدن چای یا قهوه، ابتدا یک لیوان آب بنوشید. بهترین نوشیدنی آرامش‌بخش و رفع‌ کننده خستگی، آب است. اگر روزانه ۲هزار کالری غذا می‌خورید باید حداقل هشت لیوان یا 2هزار میلی ‌لیتر آب بنوشید.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: خستگی ، سبک زندگی ، وزارت بهداشت

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: خستگی سبک زندگی وزارت بهداشت احساس خستگی خستگی مزمن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۷۲۶۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ میلیون مبتلا به دیابت در کشور/

به گزارش «تابناک»، دکتر حسام‌الدین علامه در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه زخم‌های مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخم‌های دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار می‌گیرند؛ زخم‌های دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند.

وی با بیان اینکه زخم‌های عروقی دومین عامل ابتلا به زخم‌های مزمن هستند، اظهار کرد: زخم‌های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم‌های شریانی است. همچنین زخم‌های وریدی به دلایل نارسایی‌های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می‌شود. چاقی، نارسایی‌های قلبی‌عروقی و برخی از سرطان‌ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می‌کنند نیز سبب ابتلا به زخم‌های مزمن وریدی می‌شوند.

علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخم‌های مزمن می‌شود، زخم‌های «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد می‌شود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماری‌هایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان می‌شود به ویژه در سالمندانی که سکته کرده‌اند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شده‌اند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار می‌گیرند، اغلب دچار زخم مزمن می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره زخم‌های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطان‌ها منجر به زخم‌های مزمن می‌شوند که این زخم‌ها جزو موارد نادر زخم‌های مزمن هستند. همچنین برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج می‌توانند زخم مزمن ایجاد کنند. 

وی با بیان اینکه برآوردها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور  زندگی می‌کنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتی‌ها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بی‌حسی ناحیه پا می‌شود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیب‌های وارده به پا نمی‌شوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خون‌رسانی نامناسب کاهش می‌یابد.

وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا می‌شود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی می‌توان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه می‌کنند.